Met de kerst voor de deur en de eerste vaccinaties in het verschiet is in Engeland recent een nieuwe variant van het coronavirus opgedoken. Door de nieuwe mutatie, die aanzienlijk besmettelijker lijkt dan de oude variant van het virus, zal het “heel moeilijk” worden om het coronavirus onder controle te houden. Deze variant is begin december ook vastgesteld in Nederland. De Rijksoverheid heeft al maatregelen getroffen om verspreiding van het coronavirus te voorkomen. Voor iedereen gelden de basisregels, zoals ‘werk thuis tenzij het echt niet anders kan’, ‘vermijd drukte’ en ‘houd 1,5 meter afstand’. Ondanks het feit dat deze aanpak en maatregelen een forse impact op de samenleving hebben, is het aantal coronabesmettingen momenteel nog te hoog. De druk op de zorg neemt maar weinig af. De vraag is wat we nog meer kunnen doen om ervoor te zorgen dat niemand meer ziek wordt en we onze vrijheden weer terug kunnen krijgen. Wat we kunnen doen is onszelf de vraag stellen waarom het ons tot nu toe niet gelukt is het probleem in te dammen.
Onze natuur
Een van de oorzaken kan liggen in ons gedrag. Het ligt in onze natuur om ons terug te trekken uit pijnlijke omstandigheden. Of het nu een coronacrisis, problematiek in de liefde of andere problemen betreft, wanneer de waarheid of realiteit lastig is, willen we er liever niet mee te maken hebben. Het confronteren en oplossen van problemen is een onaangenaam proces, dat de meesten van ons proberen te vermijden. In het geval van de stijging van het aantal coronabesmettingen proberen we de fout daarvan te zoeken bij de overheid, de restaurants of onze werkgevers en in het geval van relatieproblemen hebben we de neiging de schuld buiten onszelf te zoeken, kijken we naar onze partner. En daarmee geven we onze macht en kracht uit handen en moeten we het zonder gevoel van vrijheid, voldoening of misschien relatiegeluk doen. Met het verlies van mensen die ons dierbaar zijn in het ergste geval.
Vasthouden
We willen pijn niet riskeren en aan het fijne gevoel van vervulling van onze behoeften en onze vrijheid, vasthouden. Door bijvoorbeeld toch met drukte te winkelen of feesten, door onze kop in het zand te steken wanneer ons liefdesleven niet aan onze verwachting voldoet. We hopen dat het probleem ons niet aangaat of vanzelf over gaat. Echter wijst de praktijk keer op keer uit dat, ongeacht de aard en omvang van een probleem, zelden een probleem vanzelf verdwijnt. Sterker nog, problemen hebben eerder de neiging groter en complexer te worden naarmate de tijd vordert. De gedachte dat we een voldaan gevoel kunnen afdwingen of ons geliefd kunnen blijven voelen zonder daarvoor iets te hoeven doen, is een misvatting. Vasthouden aan onze individuele vrijheid om op ieder moment en waar dan ook te kunnen doen wat we zelf willen zonder rekening te houden met anderen, heeft consequenties.
De vraag
We moeten onszelf de vraag stellen wat we willen en een keuze maken. Kiezen we voor wat we op dit moment willen waardoor we het risico lopen meer van hetzelfde te krijgen of een groter, complexer probleem te creëren, of kiezen we voor wat we het allerliefst willen, namelijk een corona-vrije samenleving, waardevolle liefdesrelatie en een duurzame samenleving? De moeilijkheid die we hebben in het accepteren van de verantwoordelijkheid voor ons gedrag ligt dus in de wens om de pijn van de gevolgen van dat gedrag te vermijden. Deze neiging om problematiek te negeren kunnen we ons niet permitteren mochten we gelukkig en gezond willen leven. We moeten het probleem willen oplossen. En daarvoor zullen we voor de volle 100% bereid moeten zijn de verantwoordelijkheid volledig op onze schouders te nemen.
We zullen onszelf de vraag moeten stellen: “Wat kan ik doen om het probleem op te lossen?” en onszelf moeten dwingen ons te gedragen naar het antwoord. Dat vergt discipline. Zelfdiscipline. We zullen dingen moeten doen of laten waar we ons minder gelukkig bij voelen, maar waarmee we meer ellende voorkomen en uiteindelijk oplossingen bieden. Alleen dan komt een gewenste beloning binnen handbereik; een corona-vrije samenleving, waardevolle liefdesrelatie of duurzame samenleving. Soms is het enige wat we daarvoor moeten doen, het respecteren van opgelegde regels van de overheid. Leuke dingen als daten, trouwen met een groot gezelschap of onnodig naar ons werk gaan, zullen we uit moeten stellen. En in andere gevallen moeten we zelf op zoek gaan naar gepaste hulp of zelf oplossingen bieden voor onze problemen.
Goedmaken
Door bevrediging uit te stellen, ons met problemen te confronteren, deze op te lossen en te verwerken, wordt enerzijds het plezier is het (liefdes)leven vergroot. Anderzijds voorkomen we dat we door omstandigheden gedwongen worden meer onnodig pijn te lijden en grotere problemen op te lossen. Als we van onszelf en andere mensen houden of om onze medemens geven, wordt onze liefde alleen bewijsbaar door onze inspanning - door het feit dat we voor de samenleving, onze kinderen of partner, een extra stap zetten.