De meeste, zo niet alle problemen die conflicten veroorzaken in een relatie, komen er uiteindelijk op neer dat een of beide partners zich afgewezen voelen - en op hun beurt wachten om zich geaccepteerd te voelen. Wat doe jij wanneer er iets tussen jou en je partner gebeurt dat bij jou in het verkeerde keelgat schiet? Is het je houding, je mindset van acceptatie dat je het eerst over boord gooit? In dat geval wijs je je partner af. Met als gevolg dat je van elkaar verwijdert doordat je je terug trekt of vergelding zoekt.
Accepteren of afwijzen
Wanneer je niet van je partner af wilt drijven, kun je op een andere manier reageren door je partner en de situatie waarin je terecht bent gekomen accepteren. In dat geval verzet je je niet tegen je partner (ondanks jullie verschillen in persoonlijkheid, temperament, ondanks alle dingen die je wenst dat je partner soms wel of niet was), maar accepteer je hem om wie hij is en hoe hij doet. Wat niet betekent dat je het met je partner eens hoeft te zijn, dat is wat anders.
In dat geval kun je je partner laten merken dat je:
je houding van verzet van je af laat glijden,
frustraties, boosheid en teleurstelling opzij zet,
stopt met strijden en samen wil werken aan het oplossen van het probleem,
een veilige, liefdevolle plek zult zijn waar je partner op kan terugvallen.
Kort gezegd, in plaats van te oordelen en kritiek te leveren, kies je voor aanvaarding.
En mijn partner dan?!!!
Misschien denk je nu ‘Ja maar …’, of, ‘Je zou eens moeten weten hoe mijn partner …’. Een probleem bestaat, omdat jij dat zo ervaart. Je partner kan anders tegen een probleem aankijken, iets niet problematisch vinden of problemen helemaal niet zien. Vragen als, ‘Wie heeft er gelijk?, Wiens schuld is het?’ zijn daarom niet van belang. Er is geen maatstaaf waartegen afgemeten kan worden wat goed en fout is, wat hoort of niet hoort. En als je wel denkt dat je gelijk hebt, waarom denk je dat te hebben? Belangrijker dan de onmogelijke antwoorden op dergelijke vragen is te begrijpen dat verantwoordelijkheid nemen neerkomt op niemand de schuld geven van een probleem en te realiseren dat er een kans schuilt in elk probleem. En dat is goed nieuws!
Heft in eigen hand
Wees alert wanneer het wat stroever gaat tussen jullie,
Sta stil bij jezelf als je zo’n moment herkent en evalueer je eigen doen en laten,
Vraag jezelf af wat jij specifiek doet waardoor er een gebrek aan vervulling en dus vervuiling in je relatie is,
Vraag jezelf af wat je zelf kunt doen om de situatie om te buigen tot een positieve toestand.
Op deze manier kun je je reactie omzetten in iets dat jullie bij elkaar brengt in plaats van uit elkaar drijft. Door je partner tijdig open en eerlijk te vertellen wat je bezig houdt, krijgt je partner ook de gelegenheid zijn verantwoordelijkheid te dragen voor de ontstane situatie. Wanneer je ervoor kiest je partner niet op de hoogte te stellen van jouw gedachten, bestaat het probleem voor je partner niet en blijft de toestand ongewijzigd.
Gaat het nu goed?
Voelt je partner zich nu geaccepteerd door jou? Dan is het zeer waarschijnlijk dat je open, toegankelijk bent geworden voor je partner. De pijn die je voelde door je partner af te wijzen i.p.v. te accepteren, is waarschijnlijk veel erger dan de pijn die je ervoer in die keren dat je partner iets deed wat je een probleem vond. Het is niet wat er gebeurt, maar wie je wordt en wat je bijdraagt dat betekenis geeft aan je relatie. Door je denkpatroon te veranderen, word je onderdeel van de oplossing in plaats van een deel van het probleem.